عزیز تشریح کنم.ارائه محاسن به نوعی قدرشناسی از صداقت مذاکره‌کنندگان هسته‌ای و تلاش مجدانه آنها طی چند سال اخیر است، برخی محاسن و نقاط قوت برجام و قطعنامه 2231 را به شرح پیوست برای بهره برداری ملت عزیز و منتقدین بزرگوار به اطلاع می‌رسانم. 1- نخستین نکته‌ای که درخصوص قطعنامه 2231 حائز اهمیت است، اینکه سند مزبور ذیل فصل هفتم صادر نشده است. 2- یکی دیگر از دلایلی که ذیل فصل هفتم نبودن قطعنامه 2231 را تقویت می‌کند این است که در این قطعنامه به موضوع ماده 39 منشور جهت ورود به فصل هفتم استناد نشده است.این ماده به مقولات «تهدید یا نقض صلح و تجاوز» می‌پردازد. اگرچه در قطعنامه‌های چهارگانه تحریمی پیشین نیز به صراحت بدان اشاره‌ای صورت نگرفته بود اما در قطعنامه 2224 که به بحث تمدید مدت ماموریت هیئت کارشناسان ملحق به کمیته تحریمی 1737 می‌پردازد، به موضوع اشاعه تسلیحات هسته‌ای به عنوان عاملی برای تهدید صلح و امنیت بین المللی اشاره می‌کند. در نتیجه، قطعنامه 2231 فاقد هرگونه اشاره‌ای به محتوای ماده 39 منشور و ورود به فصل هفتم می‌باشد. 3- در قطعنامه 2231 از همه دولت ها، نهادهای منطقه‌ای و بین المللی خواسته شده تا در تسهیل اجرای برجام همکاری کنند و مانعی برای اجرای آن ایجاد نکنند. این نکته توجه دولت‌ها را از حالت خصمانه و محدودساز علیه ایران به سوی حل و فصل موضوع جلب می‌کند. 4- قطعنامه برنامه زمان بندی برجام را تایید کرده و برای اختتام تحریم‌های مرتبط، بازه‌های زمانی معینی را تعیین کرده است که این موضوع در تاریخ 50 ساله تحریم شورای امنیت کم‌نظیر است. 5- لحن قطعنامه در برخی موارد مندرج در قطعنامه‌های چهارگانه پیشین از حالتی آمرانه به توصیه و درخواست تنزل پیدا کرده است. این مسئله در مورد تحریم‌های موشکی و بازرسی از هواپیماها و کشتی‌های ایرانی مشهود است. 6- برخلاف تصور برخی، در صورت بازگشت احتمالی تحریم‌ها طبق سازو کار بندهای 12 و 11 قطعنامه 2231، قطعنامه اخیر از حالت اجرایی خارج می‌شود و به قطعنامه‌های پیشین افزوده نمی‌شود. 7- موضع ایران مبنی بر بازگشت به برنامه هسته‌ای خود در صورت بازگشت احتمالی تحریم‌ها در قطعنامه 2231 ذکر شده است که در نوع خود کم نظیر است. هرچند برخی بحث غیرموثر بودن فصل به کار گرفته شده(noting) برای این بخش از اشاره به موضع ایران در قطعنامه توجه دارند و معتقدند که حالت الزامی ندارد، اما باید توجه داشت که تا همین حد هم که موضع ایران به عنوان کشور هدف تحریم در قطعنامه گنجانده شده است، اقدام قابل توجهی است و طبیعتا اعضای شورای امنیت نمی‌پذیرفتند که برای موضع ایران از لحنی آمرانه درخصوص بازگشت به فعالیت‌های هسته‌ای سابق استفاده شود. در غیر این صورت اقتدار شورای امنیت به دست خویش زیر سوال می‌رفت. 8- قراردادهای منعقده در بازه زمانی مابین تاریخ رفع تحریم تا بازگشت احتمالی آنها معتبر خواهند بود. 9- شورای امنیت در مورد تصمیمات کمیسیون مشترک ناشی از برجام، صرفا می‌تواند رای مخالف دهد. در غیر این صورت، تصمیمات کمیسیون مشترک ظرف 5 روز کاری از عدم اعتراض شورای امنیت معتبر خواهد بود. در واقع، شورای امنیت با تایید برجام ذیل قطعنامه 2231 خود را به این سازوکار مقید ساخته است. 10- تا پیش از برجام طبق نظام تحریم‌های پیشین، ایران نمی‌توانست به عنوان کشور هدف تحریم در کمیته تحریمی 1737 حضور داشته باشد و در تصمیمات آن ایفای نقش کند. اما در نتیجه تایید برجام توسط قطعنامه 2231، کمیته تحریمی 1737 با رفع تحریم‌های ناشی از قطعنامه‌های پیشین منحل می‌گردد و ایران نیز در کمیسیون مشترک حضور داشته و حق اظهارنظر خواهد داشت. 11- برخی اقدامات نظیر طراحی مدرن راکتور اراک و فروش سوخت تولید شده بیشتر از 300 کیلوگرم درایران مشمول تحریم‌های پیشین و فعلی شورای امنیت نخواهند بود و محدودیت‌های خاصی بر نحوه تجهیز و خرید و فروش آنها توسط دولت‌ها اعمال خواهد شد. 12- گزارش اجرای محدودیت‌های وضع شده در پیوست دوم قطعنامه از دولت‌ها خواسته نشده است، در حالی که طبق رژیم فعلی تحریم ها، دولت‌ها موظف بودند که در مورد اجرای هر یک از قطعنامه‌های تحریمی چهارگانه، گزارشی را به کمیته تحریمی 1737 ارائه نمایند. بنابر این، میزان نظارت بر اجرای محدودیت‌های وضع شده فعلی کاهش قابل توجهی یافته است. 13- موضع دولت ایران این بوده است که پیوست دوم قطعنامه 2231 را قبول ندارد. این نکته در مقدمه پیوست دوم مبنی بر اراده 1+5 در اعمال محدودیت‌های مزبور درج شده است که نامی از ایران درخصوص مشارکت در نگارش این پیوست برده نشده است. همچنین، این نکته در موضع ایران در بیانیه وزارت امور خارجه متعاقب صدور قطعنامه ذیربط نیز قابل مشاهده است.بنابر این، ایران خود را صرفا به برجام متعهد می‌داند و مفاد خلاف صراحت برجام در قطعنامه 2231 ازنظر ایران اعتباری ندارد.